‘Shoe Dog’ is de autobiografie van ‘s werelds grootste sportmerk: Nike. De voormalige CEO en oprichter - Phil, Buck, Knight - heeft het boek geschreven als eerbetoon aan zijn eerste collega’s en werknemers en het is een meesterwerk geworden. Ik kan het niet anders beschrijven… WOW. De schrijfwijze betoverde me vanaf de eerste zinnen. Ik heb nog nooit dezelfde emotie, spirit en passie zo aanwezig weten zijn in een boek. Het voelde alsof ik er zelf bij was, dat ik getuigen was van elk moment. Ik voelde dat ik wilde winnen, net zoals hij.

Voor een researchpaper was Phil op zoek naar een onderwerp. Iets dat in zijn leefwereld lag. Op dat moment, in 1962, werden er massaal fototoestellen in Japan geproduceerd om ze vervolgens in Amerika te verkopen. En doordat Phil een gepassioneerde hardloper was, geloofde hij dat er met hardloopschoenen hetzelfde kon gebeuren. Dit zou het onderwerp van zijn paper worden; Japanse hardloopschoenen. Zijn onderzoek bleef niet beperkt tot zomaar een paper. Het werd een ware obsessie en hij noemde het zijn ‘Gekke Idee’. Hij wilde het uit de grond van zijn hart zelf opstarten, maar iets hield hem tegen. Een innerlijke beschermengel die je van risico’s en tegenslagen weerhoudt.

Phil ging regelmatig vroeg in de ochtend hardlopen. Hij hield van deze lichamelijke ontwaking. Zo had hij tijd om na te denken. Hij dacht na over zijn leven, zijn toekomst... Wat wilde hij met zijn leven gaan doen? Deze vraag spookte die koude ochtend door zijn hoofd. Hij was 24 jaar oud en wilde zijn stempel drukken op de wereld, hij wilde winnen. Of in ieder geval niet verliezen. Terwijl zijn hart te keer ging en zijn longen zich met ijskoude lucht vulde, zag hij het voor zich. Hij wist wat hij met zijn leven zou gaan doen. Hij zou zijn ‘Gekke Idee’ gaan uitvoeren. 

Niet veel later trok hij naar Japan. Hij had een afspraak met een schoenenfabriek, genaamd Onitsuka. Hij zou zijn plan uitleggen en de fabrikanten overtuigen hem als ambassadeur van Amerika te benoemen. Aan het einde van zijn bezoek, tekende hij een contract en mocht hij officieel Tigers, zo noemde het eerste paar hardloopschoenen, gaan verkopen in Amerika. Dit was het begin van een groot geheel. Samen met zijn voormalige hardloopcoach, Bowerman, werkte Phil zijn ‘Gekke Idee’ uit. Zijn bedrijf, dat in het begin Blue Ribbon heette, groeide elk jaar met 100%. Jaarlijks verdubbelde hun omzet, maar toch slaagde ze er niet in een kasstroom te creëren. Alle winst werd opnieuw geïnvesteerd om een nieuwe, grotere lening aan te kunnen gaan zodat ze een nieuwe, grotere bestelling schoenen konden plaatsen. Zo ging het tientallen jaren door tot Onitsuka hen hun functie ontnam. Uit het niets stopte de samenwerking. Geen Onitsuka betekende geen schoenen meer om te verkopen. Stopt het ‘Gekke Idee’ hier? Is dit het einde van Blue Ribbon?

Phil en zijn collega’s gaven de moed niet op. Deze tegenslag zorgde ervoor dat Blue Ribbon een ander bedrijf werd. Ten eerste werd de bedrijfsnaam veranderd naar Nike zoals we het nu kennen en ten tweede werden er nieuwe fabrikanten gecontacteerd. Stilaan baande Nike zich een weg naar de top. Stapsgewijs en doelgericht. Zonder zijn collega’s zou Phil nooit in staat zijn geweest Nike op te bouwen. Ze waren zijn tweede familie. Het waren allemaal één voor één vrienden en daarbovenop hadden ze allemaal dezelfde passie voor hardlopen. Deze gezamenlijke hartstocht heeft geleid tot het grootste sportmerk ter wereld en tot een overwinning.

‘Shoe Dog’ verdient een plaatsje op het bovenste plank van je boekenkast. Het is een samenloop van dromen, vriendschappen en gedrevenheid. Het is een fantastisch ontstaansverhaal geleidt door de intentie om te winnen. Of in ieder geval om niet te verliezen.